5 ιστορίες από γυναίκες που ταξιδεύουν μόνες

Τα solo ταξίδια μπορεί να είναι μια μεγάλη περιπέτεια. Πέρα από τα συνήθη κλισέ περί αυτοανακάλυψης, το να ξεκινήσει κανείς να ταξιδεύει στον κόσμο με μόνη συντροφιά τον εαυτό του σημαίνει ότι μπορεί να ανακαλύψει τα διάφορα μέρη με τους δικούς του όρους. Πολλές γυναίκες μπορεί να διστάζουν αρχικά να ταξιδέψουν μόνες, αλλά αν το πάρουν απόφαση, δεν το μετανιώνουν ποτέ.

Σύμφωνα με την εταιρεία ερευνών Hitwise, τα άτομα που αυτοπροσδιορίζονται ως γυναίκες αντιπροσώπευαν το 55% των αναζητήσεων για solo ταξίδια το 2019. Το γεγονός αυτό δεν προκαλεί έκπληξη, καθώς το Instagram πλημμύρισε με φωτογραφίες γυναικών που εξερευνούν όμορφες γωνιές του πλανήτη. Το backpacking και τα ταξίδια με αυτοκινητο είναι πλέον διαδεδομένα. Σας παρουσιάζουμε τις ιστορίες πέντε γυναικών που εργάζονται για την Booking.com και ταξίδεψαν μόνες για να ανακαλύψουν τον κόσμο.

Ο πατέρας της Bethany Hewitt της έλεγε: «Ο κόσμος εκεί έξω είναι μεγάλος, φρόντισε να τον δεις». Η ζωή του ήταν γεμάτη περιπέτεια και αφού πέθανε, η Bethany αποφάσισε να ακολουθήσει τις πολύτιμες συμβουλές του. Σε ηλικία 25 ετών, αγόρασε ένα σακίδιο πλάτης κι ένα εισιτήριο μονής διαδρομής για Ταϊλάνδη. Εκεί, γνώρισε μια υπέροχη ομάδα γυναικών που ταξίδευαν μόνες και μοιράστηκαν απίστευτες ιστορίες καθώς απολάμβαναν το φαγητό και το ποτό τους. Διαφορετικές κουλτούρες, γλώσσες και πορείες ζωής συνενώθηκαν χάρη στο μοναδικό κοινό στοιχείο τους: τα solo ταξίδια. Αυτή η δυνατή αίσθηση της γυναικείας φιλίας διατηρήθηκε και αφού χώρισαν οι δρόμοι τους. Η εμπειρία αποκάλυψε πώς όταν κανείς ταξιδεύει μόνος συναντά και γνωρίζει ανθρώπους με τρόπο που δεν θα ήταν εφικτός αν ταξίδευε με γκρουπ ή σε ζευγάρι.

Ακόμη κι αν έχει ταξιδέψει σε 27 χώρες, η Madja Rafii πιστεύει ότι είναι η συναναστροφή με τον κόσμο που κάνει ένα μέρος αξέχαστο. Αφού συνήθισε την ιδέα ότι θα έβγαινε έξω από τη «ζώνη άνεσής» της, ανακάλυψε ότι ήταν πολύ πιο δεκτική σε νέες εμπειρίες. Αυτό τη βοήθησε να διαμορφώσει τη στάση της απέναντι στην καθημερινή ζωή, ενώ παράλληλα ανακάλυπτε και υπέροχα μέρη. Η αγαπημένη της χώρα είναι η Ινδία, την οποία έχει ήδη επισκεφθεί έξι φορές. Ο Χρυσός Ναός στο Αμριτσάρ και το Ταζ Μαχάλ την εντυπωσίασαν, αλλά όχι τόσο όσο οι άνθρωποι. Στο Μουμπάι απολάμβανε το πρωινό της τσάι, το οποίο ο καταστηματάρχης πάντα σέρβιρε με ένα φιλικό χαμόγελο. Σε ένα άλλο μέρος του κόσμου, στην Τιφλίδα, έζησε εξίσου συγκινητικές στιγμές, κυρίως με μια ηλικιωμένη κυρία που την κέρασε τοπικά γλυκά και έκαναν ολόκληρες συνομιλίες χρησιμοποιώντας μόνο χειρονομίες.

Τα χιονισμένα βουνά της Παταγονίας ανέκαθεν αποτελούσαν πόλο έλξης για τους τολμηρούς εξερευνητές που θέλουν να δουν από κοντά αυτές τις αρχαίες κορυφογραμμές. Η φύση, με την εκπληκτική απεραντοσύνη της, έχει τον τρόπο να μας κάνει να νιώθουμε πολύ μικροί αλλά ταυτόχρονα μας πλημμυρίζει γαλήνη. Αυτό ένιωθε η Chelsea Hobbis κάθε φορά που έβλεπε την ανατολή του ήλιου μόνη της, γνωρίζοντας ότι η πελώρια Ανταρκτική απλωνόταν στην άλλη άκρη του ορίζοντα.

Είχε συνηθίσει να διασχίζει τα ορεινά μονοπάτια του Torres del Paine μόνη αλλά το τελευταίο βράδυ, ενώ κοιτούσε τα αστέρια, την πλησίασε ένας άντρας για να καθίσει δίπλα της και τη ρώτησε αν ήθελε να μάθει περισσότερα για αυτό που κοιτούσε. Η όψη του της ενέπνευσε εμπιστοσύνη και για αυτό η Chelsea είπε ναι. Της είπε πού ακριβώς εκτείνονται οι βραχίονες κατά μήκος του Γαλαξία μας και της εξήγησε τα πάντα για τον ουρανό. Αποκαλύφθηκε τελικά ότι ήταν καθηγητής αστρονομίας στο Πανεπιστήμιο της Χιλής στο Σαντιάγο. Αυτό θα πει να βρίσκεται κανείς στο σωστό μέρος τη σωστή στιγμή.

Όταν μια γυναίκα ταξιδεύει μόνη, προκύπτουν καταστάσεις στις οποίες πρέπει πολύ απλά να αντιμετωπίσει τους φόβους της για να τους ξεπεράσει. Για την Alexia Brink, το να ταξιδεύει μόνη της από νησί σε νησί στις Φιλιππίνες, την βοήθησε να ξεπεράσει τον φόβο της για την ανοιχτή θάλασσα. Καθώς διέσχιζε τα βορινά βουνά της Λουζόν προς τις νότιες παραλίες του Mindanao, έλαβε πιστοποίηση δύτη ανοιχτής θάλασσας και ξεκίνησε να κάνει ελεύθερη κατάδυση. Έμαθε πώς να βρίσκει τη γαλήνη στα βάθη της θάλασσας που άλλοτε την τρόμαζε, ενώ παράλληλα τράβηξε και υπέροχες φωτογραφίες.

Το παραδοσιακό ψαροχώρι Taghazout στο Αγκαντίρ του Μαρόκου αποτελεί κορυφαίο προορισμό για σέρφερ και λάτρεις της γιόγκα. Από τη στιγμή που ξεκίνησε το ταξίδι της, η Sarah Templeton αναζητούσε την ισορροπία μεταξύ μιας περιπέτειας όλο αδρεναλίνη και της γαλήνης του πνεύματος. Το ξεκίνημα δεν ήταν εύκολο, καθώς δεν έγινε δεκτή η κάρτα της, ενώ το προσωπικό από την κατασκήνωση γιόγκα και σέρφινγκ ξέχασε να την παραλάβει. Ευτυχώς, η Sarah διατήρησε την ψυχραιμία της - και η τύχη ήταν με το μέρος της. Περίμενε στο αεροδρόμιο και τελικά κατάφερε να βρει άλλα άτομα από την κατασκήνωσή της. Έτσι ξεκίνησαν οι καλύτερες διακοπές της ζωής της. Όταν ξυπνούσε, έβλεπε τους ψαράδες που ξεκινούσαν με τα σκάφη τους με την ανατολή του ήλιου, έκανε σέρφινγκ κάθε μέρα και γιόγκα την ώρα που ο ήλιος βυθιζόταν στον Ατλαντικό. Η αγαπημένη της ανάμνηση, όμως, είναι ένα αθώο περιστατικό με ένα αγόρι που σέρβιρε τσάι στην παραλία. Κατά λάθος του έδωσε παραπάνω χρήματα, κι έτσι εκείνο συνέχισε να τη σερβίρει τσάι μέντας με αψιθιά όλη μέρα. Ένα λάθος που της βγήκε σε καλό.